Voor velen is Amerika het land waarin alles mag, alles kan. En het land met de meest uiteenlopende natuur. Ook wij zijn tijdens onze roadtrip door West-Amerika verliefd geworden op het ‘onbegrensde‘ land. Toen Thijs de mogelijkheid kreeg om in Boston te werken, grepen wij die kans met beide handen aan. Voor de website USA365.nl schreef ik onderstaande blog over emigreren naar Amerika. Voor de dromers en de doeners.

Voor ons voelde het heel natuurlijk om te emigreren. We zijn jong, hebben nog geen kinderen, geen koophuis en houden van Amerika. En voor Thijs zijn wetenschappelijke CV is het een dikke plus. De wens om ooit in een ander land te wonen schoven we iets naar voren en voilà, het plan was daar. Toch hoor ik vaak, ook van leeftijdsgenoten, dat men deze stap nooit zou durven maken. Je laat immers het bekende, familie en vrienden achter. Maar ook klinkt er vaak een jaloerse ondertoon. ‘Gaaf dat jullie het aandurven. Ik zou dat toch ook wel willen.’

Wat maakt dan het verschil tussen willen gaan en gáán? Tussen dromen en doen. Voor ons werd dit natuurlijk grotendeels bepaald – alleen al voor ons visum − door de mogelijkheid om er te werken. Vervolgens besluit je hierop in te gaan en de stap ook echt te maken. Vier eigenschappen die mijns inziens de ingrediënten zijn voor emigreren: uithoudingsvermogen, een flexibele houding, een voorliefde voor Amerika en het hebben van een gezonde dosis heimwee.

Uithoudingsvermogen
Alles aan verhuizen naar Amerika duurt lang. Negen maanden na ons eerste bezoek aan Boston stapten wij in het vliegtuig. Bepakt met 120 kilo aan bagage. En wat waren dat lange, vreemde en leuke maanden. Tussen dat eerste bezoek en ons vertrek zijn we getrouwd, heeft Thijs zijn doctorstitel behaald en konden we vervolgens de visumaanvraag starten. Voor ons visum (een J) hadden we contact met de universiteit waar Thijs werkt en hun immigratiebureau. Zij deden voor ons de aanvraag, wat voor ons volgde was formulier na formulier. Bewijs hiervan, bewijs daarvan. Al met al kostte dit ons drie maanden.

Eenmaal in het land moet je kunnen accepteren dat alles langer duurt dan je waarschijnlijk wilt. Wij zijn zelf strakke planners en hadden ons goed voorbereid op wat er geregeld moest worden, en zorgden ook dat we iedere dag ten minste iets van de to do-lijst afstreepte. Een goede verdeling: in de ochtend regelen, in de middag de buurt/stad verkennen. Zo vulden de eerste weken zich aardig met het openen van een bankrekening, een huis zoeken, introductiebijeenkomsten, het aanvragen van een werkvisum en het regelen van verzekeringen bijvorbeeld.

Maar hoe goed je je ook instelt op een roerige tijd, ook emotioneel vergt het veel van je. In de maanden voor vertrek zit je al met je hoofd in Amerika en zoek je uit wat nodig is voor emigratie, zowel in Nederland als in Amerika. In het ene land draait alles om het afsluiten en uitschrijven, in het andere bouw je alles opnieuw op. En dat kost veel energie. Waar ik mij in ieder geval op heb verkeken is dat je er bij aankomst in Amerika al maanden werk op hebt zitten. Vervolgens begint het pas écht. Elke indruk, elk proces, elk beeld dat je vastlegt op je netvlies is nieuw. Aan dat uithoudingsvermogen werd soms flink gesjord!

Flexibiliteit
Van tevoren had ik mezelf toegesproken: er gaat ongetwijfeld veel mis, je gaat zeker een formulier of regel vergeten, waarschijnlijk ga je een keer onderuit. Met dit in het achterhoofd vind ik een fout maken niet erg. Alles is een leerproces en een (leuke!) uitdaging. Je de stad eigen maken, maar ook solliciteren en aan het werk gaan. Altijd Engels praten, andere (werk)tradities, die grote supermarkten, je weg vinden, nieuwe vrienden maken. Daar moet je natuurlijk wel tijd en energie in willen steken.

Flexibel zijn betekent in dit geval go with the flow. En dat levert juist vaak grappige situaties op. Want efficiëntie is hier vaak ver te zoeken. We blijven ons verbazen over de omslachtige manieren van bijvoorbeeld winkelen, geld overmaken en taakverdeling. Eh, multitasken mensen? Ook snelheid lijkt hier niet uitgevonden, gemak dan weer wel. Wat ook zijn leuke kant heeft; men neemt de tijd voor je, maakt een praatje, geeft een complimentje. Je metro of Uber-taxi staat in een minuutje voor je neus. En ja, die bureaucratie. Ook mijn geduld is niet oneindig; op moment van schrijven wacht ik al bijna drie maanden op mijn werkvergunning!

Voorliefde voor Amerika
Westerser dan de grote steden in Amerika krijg je het niet. En Europeser in Amerika dan Boston – in ons geval – ook niet. Dus je hoeft niet bang te zijn dat je de mensen niet verstaat of dat je een week zonder stroom en telefoonbereik zit. Toch moet je een voorliefde voor het land hebben om hier echt te willen wonen. Alleen al om de bovengenoemde punten. Laat staan de dingen die je mist aan Nederland. Op vakantie in Amerika zijn alle verschillen fantastisch en vermakelijk. Maar kun je ook je vertrouwde gewoontes opzij schuiven en nieuwe gewoontes aanmeten?

Gelukkig merk ik dat het vakantiegevoel een beetje blijft. Vooral als je erop uit trekt en nieuwe dingen ontdekt. Als ik bedenk dat ik met een busritje van vijf uur in hartje New York ben, even lang doe over rijden naar de Canadese grens of vliegen naar de Westkust, dan word ik daar toch heel erg blij van!

Geen last van heimwee
Over dat missen aan Nederland gesproken. Je bent niet bij feestjes of verjaardagen. Je kunt niet even iemand een knuffel geven of een pasgeboren baby vasthouden. Laat staan wanneer we hier zelf een gezin zouden stichten en opa’s en oma’s niet even langs kunnen komen.

Ik ben daarom erg blij met WhatsApp en Skype. Zo hebben we dagelijks contact met vrienden en ontvangen we filmpjes en foto’s van ons pasgeboren neefje. Zo heb je toch het gevoel hem een beetje te leren kennen. En als hij oud genoeg is komt hij hopelijk langs bij oom en tante in Amerika! Voor bekenden wordt Amerika als vakantieland iets laagdrempeliger en samen met onze vrienden en familie maken we hopelijk mooie herinneringen aan ‘die tijd in Amerika’.

Verder zijn er zeker dingen die ik mis aan Nederland. Naast het afspreken met vrienden en familie zijn dat kleine dingen als de HEMA, bitterballen, terrasjes, kaas, vertrouwde mode- en interieurwinkels. Net als bij een vakantie in Amerika waarbij ik uitkeek naar de natuur, het eten en de enorme shoppingmalls, kijk ik nu uit naar het Nederlandse eten, bijkletsen met vrienden en shoppen bij de fijne winkels in Utrecht. Elluk voordeel heb ze nâdeel, zeggen we maar 😉

Over USA365.nl:
Diepgang, diversiteit en kwaliteit: dat is USA365.nl. Een website van en voor Amerika-liefhebbers, met reistips en verhalen over cultuur, natuur, geschiedenis, politiek, sport en andere zaken die dit land zo fascinerend maken. We delen onze ervaringen en kennis graag met mensen die dezelfde passie hebben.